ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΩΜΑΣΤΕ - ΤΟ 2015 ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕ
Οι «παλαιοημερολογίτες» των Μνημονίων
Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ
Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών
Σύμφωνα
με το «μνημονιακό ημερολόγιο», που είχε διαμορφώσει η γερμανική
ολιγαρχική τάξη και το οποίο είχε προσυπογράψει ασμένως το «δίδυμο» της
εθελοδουλίας, οι Αντ. Σαμαράς και Ευ. Βενιζέλος, η είσοδος του 2015 και
οι πρώτες εβδομάδες που θα ακολουθούσαν θα επισημοποιούσαν το email
Χαρδούβελη και θα το καθιστούσαν επίσημο και θεσμοθετημένο θεμέλιο του
νέου Μνημονίου, του νέου δανείου, της οριστικής δηλαδή διάλυσης και
καταστροφής της χώρας.
Το «μνημονιακό ημερολόγιο» προέβλεπε ότι αυτή η
«συνταγή» θα εφαρμοζόταν ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των εκλογών της
25ης Ιανουαρίου… Γι' αυτό και ο Β. Σόιμπλε και οι αχυράνθρωποί του, όπως
ο Γ. Ντάισελμπλουμ και ο Μ. Ντράγκι, περιόρισαν ασφυκτικά τη
χρηματοδότηση ενώ ταυτόχρονα το γερμανικό ιερατείο και ο καθοδηγούμενος
Τύπος, ο «σκληρός πυρήνας» της Ευρωζώνης και οι χειραγωγούμενες
κυβερνήσεις εξαπέλυσαν μια πολεμική εκστρατεία κατά της ελληνικής
κυβέρνησης, πρωτοφανή για τα σύγχρονα ιστορικά δεδομένα της Ευρώπης…
Όμως, παρά το γεγονός ότι οι «παλαιοημερολογίτες» του Μνημονίου είχαν ναρκοθετήσει την πορεία της κυβέρνησης, το σχέδιο τους δεν ευοδώθηκε… Η ελληνική κυβέρνηση, στηριζόμενη σε μια ευρύτατη κοινωνική συμπαράταξη, χάραξε τον δικό της δρόμο, διαμόρφωσε όρους πολιτικής διαπραγμάτευσης, απευθύνθηκε άμεσα στους ευρωπαϊκούς λαούς, που υφίστανται σήμερα την καταστροφική λιτότητα και τη γερμανική πολιτική απολυταρχία…
Η Ελλάδα και η ελληνική κυβέρνηση, μέσα από σκληρό αγώνα, διαμορφώνουν τους ιστορικούς όρους της πορείας της χώρας. Ο ίδιος ο ελληνικός λαός, τον οποίο οι πολιτικοί υπηρέτες των Μνημονίων επιχείρησαν να τον θέσουν εκτός της Ιστορίας, να τον απαξιώσουν και να τον εκμηδενίσουν, γίνεται σήμερα πρωταγωνιστής μιας ιστορικής αναμέτρησης που δεν αφορά μόνο το μέλλον της χώρας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης.
Η αλλαγή του πολιτικού πεδίου διαπραγμάτευσης και αντιπαράθεσης αποτελεί ασφαλώς μια κατάκτηση για τη χώρα μας, όμως και το «μνημονιακό ημερολόγιο» ισχύει για ορισμένους και το email Χαρδούβελη αποτελεί για τη γερμανική ηγεσία μια ανεπίσημη αλλά δεσμευτική βάση της διαπραγμάτευσης. Όταν ακούμε από την πλευρά της γερμανικής ηγεσίας και των εντολοδόχων της τις συμβολικές εκφορές, όπως «μεταρρυθμίσεις», «αξιολόγηση», «ισοδύναμα», «κανόνες» κ.λπ., τότε θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι προσπαθούν να επαναφέρουν -μέσω εκβιασμών και πιέσεων- από την «πίσω πόρτα» τις δεσμεύσεις της μνημονιακής συγκυβέρνησης Αντ. Σαμαρά - Ευ. Βενιζέλου. Να μην αμφιβάλουμε ότι οι πιέσεις αυτές θα συνεχισθούν στο μέλλον και ότι ο οικονομικός και πολιτικός εκβιασμός που ασκεί η γερμανική ηγεσία μέσω του «ανθρώπου» της, του Μ. Ντράγκι, με «όπλο» την ασφυξία της ρευστότητας, θα συνιστά, μια μόνιμη πολιτική. Η γερμανική ηγεσία, άλλωστε, επιδιώκει να διασφαλισθεί η παρουσία των γερμανοτοποτηρητών - ντίλερ (Φούχτελ - Ράινχεμπαχ) που προωθούν τα γερμανικά συμφέροντα και να ολοκληρωθούν οι ιδιωτικοποιήσεις που αφορούν άμεσα τα γερμανικά συμφέροντα. Χρήσιμη η «ηθικολογούσα» αντίληψη περί λιτότητας, αλλά πάνω απ' όλα οι «μπίζνες» και το γερμανικό imperium.
Όμως, παρά το γεγονός ότι οι «παλαιοημερολογίτες» του Μνημονίου είχαν ναρκοθετήσει την πορεία της κυβέρνησης, το σχέδιο τους δεν ευοδώθηκε… Η ελληνική κυβέρνηση, στηριζόμενη σε μια ευρύτατη κοινωνική συμπαράταξη, χάραξε τον δικό της δρόμο, διαμόρφωσε όρους πολιτικής διαπραγμάτευσης, απευθύνθηκε άμεσα στους ευρωπαϊκούς λαούς, που υφίστανται σήμερα την καταστροφική λιτότητα και τη γερμανική πολιτική απολυταρχία…
Η Ελλάδα και η ελληνική κυβέρνηση, μέσα από σκληρό αγώνα, διαμορφώνουν τους ιστορικούς όρους της πορείας της χώρας. Ο ίδιος ο ελληνικός λαός, τον οποίο οι πολιτικοί υπηρέτες των Μνημονίων επιχείρησαν να τον θέσουν εκτός της Ιστορίας, να τον απαξιώσουν και να τον εκμηδενίσουν, γίνεται σήμερα πρωταγωνιστής μιας ιστορικής αναμέτρησης που δεν αφορά μόνο το μέλλον της χώρας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης.
Η αλλαγή του πολιτικού πεδίου διαπραγμάτευσης και αντιπαράθεσης αποτελεί ασφαλώς μια κατάκτηση για τη χώρα μας, όμως και το «μνημονιακό ημερολόγιο» ισχύει για ορισμένους και το email Χαρδούβελη αποτελεί για τη γερμανική ηγεσία μια ανεπίσημη αλλά δεσμευτική βάση της διαπραγμάτευσης. Όταν ακούμε από την πλευρά της γερμανικής ηγεσίας και των εντολοδόχων της τις συμβολικές εκφορές, όπως «μεταρρυθμίσεις», «αξιολόγηση», «ισοδύναμα», «κανόνες» κ.λπ., τότε θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι προσπαθούν να επαναφέρουν -μέσω εκβιασμών και πιέσεων- από την «πίσω πόρτα» τις δεσμεύσεις της μνημονιακής συγκυβέρνησης Αντ. Σαμαρά - Ευ. Βενιζέλου. Να μην αμφιβάλουμε ότι οι πιέσεις αυτές θα συνεχισθούν στο μέλλον και ότι ο οικονομικός και πολιτικός εκβιασμός που ασκεί η γερμανική ηγεσία μέσω του «ανθρώπου» της, του Μ. Ντράγκι, με «όπλο» την ασφυξία της ρευστότητας, θα συνιστά, μια μόνιμη πολιτική. Η γερμανική ηγεσία, άλλωστε, επιδιώκει να διασφαλισθεί η παρουσία των γερμανοτοποτηρητών - ντίλερ (Φούχτελ - Ράινχεμπαχ) που προωθούν τα γερμανικά συμφέροντα και να ολοκληρωθούν οι ιδιωτικοποιήσεις που αφορούν άμεσα τα γερμανικά συμφέροντα. Χρήσιμη η «ηθικολογούσα» αντίληψη περί λιτότητας, αλλά πάνω απ' όλα οι «μπίζνες» και το γερμανικό imperium.
ΝΔ - ΠΑΣΟΚ: Η μνημονιακή κλεψύδρα τους άδειασε
Οι «ευδοκίμως
αποστρατευθέντες» από τον ελληνικό λαό, πιστοί υπηρέτες των Μνημονίων
και υποτελείς της γερμανικής ηγεμονίας, Αντ. Σαμαράς και Ευ. Βενιζέλος
-συνεπικουρούμενοι από το μνημονιακό «παρακολούθημα» του Στ. Θεοδωράκη-
βιώνουν ακόμα το δικό τους μνημονιακό ημερολόγιο… Γι' αυτούς ο χρόνος
σταμάτησε στις 24 Ιανουαρίου…
Το χαρακτηριστικό στοιχείο των κυβερνήσεων των Μνημονίων ήταν ότι πορεύονταν με τον αυτόματο πιλότο του Μνημονίου από την εποχή του Καστελλόριζου μέχρι τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου.
Στην πράξη όχι μόνο δεν υπήρχε ένα σχέδιο, ένα πρόγραμμα, μια κυβερνητική στρατηγική για την πορεία της χώρας, αλλά και η ίδια η πολιτικοϊδεολογική φυσιογνωμία των κομμάτων των μνημονιακών κυβερνήσεων ετεροκαθοριζόταν και προσδιοριζόταν από το νεοφιλελεύθερο κοσμοείδωλο και τις μνημονιακές οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές, οι οποίες εξέφραζαν ένα ακροδεξιό - αντικοινωνικό περιεχόμενο. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εξελίχθηκαν κατά τη διάρκεια της πενταετίας των Μνημονίων σε κόμματα - μαριονέττες, σε «άδεια όστρακα», στερούμενα πολιτικής και ιδεολογικής ταυτότητας. Ουδέποτε κόμματα της διακυβέρνησης έφθασαν σ' αυτό το κατάντημα, ουδέποτε μαζικά κόμματα, που εκπροσωπούσαν ευρύτατες κοινωνικές συμμαχίες και πλειοψηφίες, έφθασαν στο σημείο να καταδιώκουν, να απαξιώνουν, να προπηλακίζουν τους πολίτες, να διαλύουν συνειδητά την ίδια την κοινωνική τους βάση προκειμένου να βρίσκονται στην εξουσία, και μάλιστα επιτελώντας τον ρόλο του πολιτικού εντολοδόχου.
Σήμερα, ο «αυτόματος πιλότος» του Μνημονίου τους οδηγεί κατ' ευθείαν στην καταστροφή. Όταν η ΝΔ, ο Αντ. Σαμαράς και η ακροδεξιά ομάδα του καθορίζουν ως «στρατηγικό» πολιτικό στόχο την καταστροφή της χώρας, θεωρώντας ότι με τον τρόπο αυτό ο Αντ. Σαμαράς θα «δικαιωθεί» και θα παραμείνει στην ηγεσία της ΝΔ, τότε κάθε συζήτηση τόσο για την πολιτική επάρκεια και υπευθυνότητα του Αντ. Σαμαρά όσο και για το μέλλον της ΝΔ καθίσταται περιττή πολυτέλεια.
Από τη δική του πλευρά, ο Ευ. Βενιζέλος ευτέλισε και αποδυνάμωσε σε τέτοιο βαθμό το ΠΑΣΟΚ ώστε σήμερα να εκτιμά ο ίδιος ότι του είναι άχρηστο ακόμα και ως πολιτικό «εργαλείο» προκειμένου ο ίδιος να διαδραματίζει κάποιου είδους πρωταγωνιστικό ρόλο…
Γι' αυτό και αναγκάσθηκε να δηλώσει τη (μελλοντική) αποχώρησή του από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, θεωρώντας, ενδεχομένως, ότι μέχρι το καλοκαίρι μια μείζων κρίση της χώρας θα του επιτρέψει να επανέλθει στον «σωτήριο» ρόλο του.
Το χαρακτηριστικό στοιχείο των κυβερνήσεων των Μνημονίων ήταν ότι πορεύονταν με τον αυτόματο πιλότο του Μνημονίου από την εποχή του Καστελλόριζου μέχρι τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου.
Στην πράξη όχι μόνο δεν υπήρχε ένα σχέδιο, ένα πρόγραμμα, μια κυβερνητική στρατηγική για την πορεία της χώρας, αλλά και η ίδια η πολιτικοϊδεολογική φυσιογνωμία των κομμάτων των μνημονιακών κυβερνήσεων ετεροκαθοριζόταν και προσδιοριζόταν από το νεοφιλελεύθερο κοσμοείδωλο και τις μνημονιακές οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές, οι οποίες εξέφραζαν ένα ακροδεξιό - αντικοινωνικό περιεχόμενο. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εξελίχθηκαν κατά τη διάρκεια της πενταετίας των Μνημονίων σε κόμματα - μαριονέττες, σε «άδεια όστρακα», στερούμενα πολιτικής και ιδεολογικής ταυτότητας. Ουδέποτε κόμματα της διακυβέρνησης έφθασαν σ' αυτό το κατάντημα, ουδέποτε μαζικά κόμματα, που εκπροσωπούσαν ευρύτατες κοινωνικές συμμαχίες και πλειοψηφίες, έφθασαν στο σημείο να καταδιώκουν, να απαξιώνουν, να προπηλακίζουν τους πολίτες, να διαλύουν συνειδητά την ίδια την κοινωνική τους βάση προκειμένου να βρίσκονται στην εξουσία, και μάλιστα επιτελώντας τον ρόλο του πολιτικού εντολοδόχου.
Σήμερα, ο «αυτόματος πιλότος» του Μνημονίου τους οδηγεί κατ' ευθείαν στην καταστροφή. Όταν η ΝΔ, ο Αντ. Σαμαράς και η ακροδεξιά ομάδα του καθορίζουν ως «στρατηγικό» πολιτικό στόχο την καταστροφή της χώρας, θεωρώντας ότι με τον τρόπο αυτό ο Αντ. Σαμαράς θα «δικαιωθεί» και θα παραμείνει στην ηγεσία της ΝΔ, τότε κάθε συζήτηση τόσο για την πολιτική επάρκεια και υπευθυνότητα του Αντ. Σαμαρά όσο και για το μέλλον της ΝΔ καθίσταται περιττή πολυτέλεια.
Από τη δική του πλευρά, ο Ευ. Βενιζέλος ευτέλισε και αποδυνάμωσε σε τέτοιο βαθμό το ΠΑΣΟΚ ώστε σήμερα να εκτιμά ο ίδιος ότι του είναι άχρηστο ακόμα και ως πολιτικό «εργαλείο» προκειμένου ο ίδιος να διαδραματίζει κάποιου είδους πρωταγωνιστικό ρόλο…
Γι' αυτό και αναγκάσθηκε να δηλώσει τη (μελλοντική) αποχώρησή του από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, θεωρώντας, ενδεχομένως, ότι μέχρι το καλοκαίρι μια μείζων κρίση της χώρας θα του επιτρέψει να επανέλθει στον «σωτήριο» ρόλο του.
Όμως η «μνημονιακή κλεψύδρα» εξαντλήθηκε… Ο χρόνος τους τελειώνει… Και όσο εμμένουν να υπονομεύουν την κυβέρνηση και τη χώρα τόσο πιο κοντά βρίσκεται το τέλος, τόσο πιο ξεκάθαρα «ο εξευτελισμός τους γίνεται τέλειος»…
"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου