"Η
ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ"
δεν είχε τίποτα μέσα της,
δεν σάλευε ζωή, βλάστηση.
Είπα να ξεπλύνω ότι είχα μέσα μου,
να χαρίσω αμαρτίες και απωθημένα.
Κοίταξα στον βυθό, λύπες κείτονταν νεκρές.
Έβρεξα τα μαλλιά μου και ένιωσα να ελαφραίνω.
Όσο πιο μέσα έμπαινα ένιωθα μια ευφορία
και το νερό γύρω μου άλλαζε χρώμα.
Έδωσα το όνομα μου σε ένα κύμα και το πήρε μαζί του,
ύστερα το χαμόγελό μου.
Ήξερα που βρισκόμουν.
Άρχισε να νυχτώνει.
Το φεγγάρι έπεσε στην λίμνη
και εγώ ..
του έδωσα και το τελευταίο μου χαμόγελο.
Παραδόθηκα στη λίμνη των ψυχών
και εκεί δεν ένιωθα μόνη.
Τόσες ψυχές χόρευαν γύρω μου,
έκλεισα τα μάτια μου.. και κοιμήθηκα μαζί τους.
Τίποτα πια δεν ήταν άσχημο.
Και ότι ο Θεός μου χάρισε σε εκείνον το επέστρεψα
ΝΙΚΗ ΤΑΓΚΑΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου